فضای موجود بین روکش‌های بتنی و اساس، نقطه‌ی ضعفی برای راه‌هایی که با استفاده از قطعات بتنی ساخته می‌شوند، می‌باشد. چرا که آب‌های سطحی به این مناطق راه پیدا کرده و در اثر فشار وارده از طرف وسایل نقلیه، فشار آب بالا رفته و پمپاژ هیدرولیکی رخ می‌دهد. پمپاژ هیدرولیکی سبب می‌شود تا آب با سرعت و فشار بالا به اساس برخورد کرده و سبب فرسایش شدید آن شود. فرسایش اساس سبب کاهش شدید ظرفیت باربری گشته و سبب می‌شود تا بارگذاری قطعات بتنی تغییر کند و در نتیجه منجر به ایجاد ترک‌هایی شود که سبب کاهش عمر مفید راه می‌گردد.
بدین منظور از سال‌های قبل اینگونه مرسوم است که از یک لایه HMA (آسفالت داغ مخلوط) بین قطعات بتنی و اساس سیمانی در راه‌های بتنی استفاده شود. اگرچه استفاده از این لایه سبب توزیع مناسب تنش‌ها و نیز جداسازی مناسب می‌شود اما دارای اشکالاتی هم هستند. برخی از این آسفالت‌ها زهکشی مورد نیاز را ندارند و تحت بار‌های ترافیکی سنگین می‌توانند به صورت نواری گسیخته شوند.
ژئوتکستایل جایگزینی مناسب برای HMA
مهندسان همواره دنبال پیدا کردن راهی جهت بهبود عملکرد راه‌ها هم زمان با کاهش هزینه‌ها هستند. به همین منظور مهندسان راهسازی آلمان 30 سال است که به دلیل مزایای زیاد ژئوتکستایل‌های نبافته آن‌ها را جایگزین HMA نموده‌اند. به کارگیری ژئوتکستایل تولید شرکت سپید صنعت به جای hot-mix asphalt (HMA) بین لایه‌های سیمانی، یکی از بهترین روش‌ها جهت افزایش بهبود عملکرد و کاهش هزینه‌ها می‌باشد.
صرفه‌جویی اقتصادی
لایه ژئوتکستایل جداکننده از انتشار ترک‌های موجود در لایه‌ی قدیمی به روکش جدید جلوگیری می‌کند. به کارگیری ژئوتکستایل ژئوفام (تولید سپید صنعت) به عنوان جداکننده در مقایسه با روش‌های سنتی به طور قابل توجهی سبب صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌ها می‌گردد.
مزایای فنی
استفاده از ژئوتکستایل بین اساس سیمانی و روکش بتنی از لحاظ فنی دارای مزیت‌هایی می‌باشد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد
جداسازی
به کارگیری یک لایه ژئوتکستایل ژئوفام (تولید سپید صنعت) از انعکاس ناپیوستگی‌ها و ترک‌های موجود در لایه‌ی سیمانی به لایه‌ی بتنی جلوگیری می‌کند. این امر مستلزم این است که جداکننده درجه‌ای از انطباق را که برای همسان‌سازی جابجایی‌ها در لایه‌ی اساس مورد نیاز است، داشته باشد.
زهکشی
روکش‌ها به نحوی اجرا می‌شوند که آب وارد شده به ساختمان آن‌ها به سمت بیرون هدایت شود. اصولی این است که آب به سمت میان لایه زهکشی شده و سپس به کناره‌های مسیر هدایت شود. بنابراین توصیه می‌شود که یک لایه ژئوتکستایل نبافته به عنوان میان لایه استفاده شده و تا کناره‌های جاده (کانال‌های زهکشی) امتداد یابد. لازم به ذکر است که نیاز است ژئوتکستایل خواص زهکشی و نفوذپذیری مناسبی داشته باشد تا عملکرد زهکشی به خوبی انجام شود.
